نهال گوجه سبز سردرود

نهال گوجه سبز سردرود :

نهال گوجه سبز سردرود از ارقام و واریته درختان آلو سبز به شمار می‎رود. منشأ نهال گوجه سبز سردرود کشور چین است. بر اساس یادداشت‎های مکتوب از گذشتگان، قدمت نژاد این گیاه به بیش از حدود ۲۰۰۰ سال برمی‎گردد و چینی‎ها نخستین کسانی بودند که به کشت آن مبادرت ورزیدند. نوشته‎ها حاکی از این مطلب است که این گیاه ابتدا از سوریه یا ایران به یونان نیز برده شده است. تاریخ رسیدن میوه و زمان برداشت اوایل خرداد ماه می‎باشد. از نظر تحمل به خشکی نیمه‎متحمل است. میوه‎ی نهال گوجه سبز سردرود آبدار و لذیذ است. از تفاوت آلو با گوجه سبز سردرود می‎توان خصایصی مانند شکل ظاهری، رنگ میوه، برگ، ارتفاع درخت، طعم و مزه را نام برد. به عبارتی گوجه‎ سبزها به صورت سبز، کال و نارس مصرف می شوند اما آلوها تا نرسیدن به مرحله بلوغ غیرقابل استفاده و گس مزه هستند.

گیاهشناسی  :

ارتفاع درخت گوجه سبز سردرود حدودا ۳ تا ۵ متر برآورد می‎گردد. میزان باردهی درخت گوجه سبز سردرود حدودا۴۰ تن در هکتار برآورد می‎شود و پس از سپری شدن سال اول، میزان باردهی آن به تدریج رو به افزایش می‌گذارد. فواصل کاشت این نهال را ۴*۴ در نظر می‌گیرند. گلدهی نهال گوجه سبز سردرود با توجه به آب و هوای مناطق مختلف فرق دارد. تاریخ رسیدن میوه در فصل بهار صورت می‎گیرد. از خصوصیات درخت نیز می‎توان به ارتفاع کوتاه و مناسب آن جهت کشت در باغات اشاره نمود. عملکرد درخت در هکتار ۳ تا ۵ تن برآورد می‌شود. عمر مفید و اقتصادی درخت حدودا تا ۴۰ تا ۵۰ سال ذکر می‌شود. رنگ میوه نهال گوجه سبز سردرود زیتونی مایل به زرد می‎باشد. نیازمند دو نوع هرس به نام‎های هرس فرمدهی و همچنین هرس باردهی در زمان‎های تعیین شده است. بر این اساس هرس اول را در فصل تابستان و هرس دوم را در اواخر زمستان انجام می‎دهند. عمل گرده‎افشان نیز قبل از باز شدن گل انجام می‎گیرد. نهال گوجه سبز سردرود در آب و هوای ملایم به انواع رنگ‎هایی از جمله ارغوانی رنگ، قرمز یا نارنجی رنگ و یا زرد و سبز روشن ظاهر می‌شود. از شرایط محیط کاشت نهال گوجه سبز سردرود می‎توان در رابطه با نحوه آبیاری و تحمل به گرمای تابستان و زمستان چنین اظهار داشت که در صورت خسارت و حمله شدید آفات رایج درختان گوجه سبز نیاز به سمپاشی دارد. در صورتی که نیاز به آبیاری آن تأمین شود، می‎تواند به طور قابل قبولی تحمل گرمای تابستان را نماید. اما تحمل سرمای زمستانه تا حدودا ۳۰- درجه سانتیگراد را دارد.

فواید خوردن گوجه سبز به‎ویژه گوجه سبز سردرود:

گوجه سبزها از جمله گوجه سبز سردرود دارای خواص بیمشاری می‎باشند. گوجه سبز سردرود سبب تقویت سیستم عصبی گردیده و کم خونی را نیز رفع می‎نماید. جهت درمان برخی بیمارهای کبد نیز مفید واقع می‌شود. کاهش و از بین برنده کرم روده نیز می‌باشد. آلوها منبع غنی‎ای از فیبرها به شمار می‎روند و در نتیجه عملکرد صحیح روده‎ها تنظیم و بهینه می‎سازند و بدین سان سبب کاهش وزن و همچنین تسکین و تسهیل مشکلات ناشی از هضم بد غذا می‎گردند. در افرادی که با بیماری‎هایی نظیر ورم گلو، عفونت و التهاب گلو دست و پنجه نرم می‎کنند نیز می‎تواند موثر واقع گردد. به طوری که بر اساس مستندات طب سنتی گفته می‎شود که با مصرف جوشانده برگ‎های گوجه سبز می‎توان تا حدودی این مشکل را ترفیع نمود. گوجه سبز جهت تقویت بینایی نیز موثر بوده و در کاهش مخاطرات بیمارهایی چشمی بالاخص در سنین بالا مانند پیر چشمی و آب مروارید موثر است. گوجه سبز کمک شایانی به سلامت پوست و مو و اعصاب می‎نماید. زمانی که عصاره گوجه سبز به پوست سر برخورد کند می‎تواند سبب رفع شوره سر گردد. همچنین مطالعات دانشمندان ثابت کرده است که با میل نمودن این میوه خوش طعم، خوش مزه، گاها ترش مزه یا شیرین سبب کاهش استرس و افسردگی در افراد هم می‎گردد. ویتامین K موجود در گوجه سبز از لخته شدن خون جلوگیری و پیشگیری می‎نماید.

توصیه مهم طب سنتی در خصوص مصرف گوجه سبز:

بر اساس نتایج و یافته‎های متخصصان، هسته گوجه سبز نارس و کال می‎تواند دارای ترکیبات سمی، مضر و خطرناک باشد لذا نیابد هیچ‎گاه هسته آن مصرف نمود. همچنین اگر این میوه را نشسته به مصرف برسانید می‎تواند منجر به بروز انواع بیماری‎های گوارشی چون حصبه و مسمومیت‎های غذایی منجر گردد.